مواد پليمري از پر مصرف ترين مواد زندگي امروز بشر است. افزايش كاربرد پليمرها خواص متفاوتي را از آن ها طلب مي كند از دو طريق مي توان به اين خواص رسيد 1- ساخت پليمرهاي جديد 2- اصلاح پليمرهاي موجود ساخت پليمرهاي جديد با خواص مطلوب بسيار مشكل است اما پليمرهاي موجود را مي توان با روش هاي متفاوتي نظير آلياژسازي شبكه كردن و پيوند زني اصلاح كرد. از آن جا كه سطح بيومتريال عامل اصلي زيست سازگاري است و بر هم كنش سيستم ايمني بدن با سطح صورت مي گيرد لذا تعيين خواص سطحي همواره جزو اساسي ترين عوامل طراحي بيومتريال در نظر گرفته مي شود. پلي دي متيل سيلكسان PDMS به دليل خواص زيست سازگاري و مكانيكي مناسبي كه دارد از پر كاربردترين بيوموادها محسوب مي شود، اما آبگريزي اين مواد كاربردهاي پزشكي آن ها را محدود و به دليل كاربرد آن ها به عنوان ماده زيست سازگار در درازمدت ايجاد اشكالاتي مي كند. از طرف ديگر هيدروژل ها نيز دسته اي از مواد هستند كه ضمن آب دوست بودن زيست سازگاري بسيار خوبي از خود نشان مي دهند. ضعف هيدروژل ها شكل دهي مشكل و خواص مكانيكي بسيار ضعيف آن ها پس از جذب آب است. از اين رو در اين پژوهش براي بهبود خواص سطحي الاستومر PDMS به ويژه آبدوستي و زيست سازگاري از مونومتر آبدوست N - ايزوپيل آكريل آميد با غلظت هاي متفاوت به منظور پيوند زدن به سطح و از پلاسما تخليه تابش با فركانس راديويي RFGD آرگون به عنوان منبع برانگيختگي استفاده شد. زيرا پلاسما بدون تاثيرگذاري در توده ماده خواص سطحي را تغيير مي دهد. اثر متغيرهاي گوناگون از جمله نوع پلاسما زمان اصلاح سطح با پلاسما غلظت محلول آبي N - ايزوپيل آكريل آميد بر روي ميزان پيوند سطح بررسي شد. ميزان تغييرات آبدوستي نمونه هاي اصلاح شده از راه اندازي زاويه تماس قطره آب با سطح نمونه ها مورد مطالعه قرار گرفت كه نشان داد آبدوستي نسبت به نمونه هاي شاهد تا حدي افزايش يافته است. تغييرات شيميايي سطح اصلاح شده به كمك روش بازتابندگي كلي تضعيف شده ATR-FTIR بررسي شد كه نتايج آ« بيانگر حضور لايه پيوندي روي سطح است. در ادامه مورفولوژي و توپولوژي سطح نمونه ها به وسيله ميكروسكوپ الكتروني روبشي و نيروي اتمي مورد مطالعه قرار گرفت در اين تصاوير مي توان لايه پيوند شده روي سطح فيلم را مشاهده نمود.

استفاده از پليمرهاي زيست تخريب پذير به صورت نانو ذرات حاوي مواد دارويي در تهيه سامانه هاي نوين دارورساني و دستيابي به رهايش كنترل شده دارو با عامل فعال زيستي ، رهيافتي جديد و جايگزين مناسبي براي تزريقات مكرر و روزانه داروهاي پروتئيني است. يكي از چالش هاي عمده براي توسعه چنين سامانه هايي افزايش بازده فرايند توليد اين نانو ذرات و همچنين حفظ پايداري و خواص مواد دارويي و پروتئين هاي محبوس شده است. در اين اختراع هدف ساخت يك سيستم رهايش داروي كنترل شده براي bFGF است. با اين سيستم ويژه مي توان از خواص bFGF براي ترميم اعصاب محيطي آسيب ديده ضايعات نخاعي و ... استفاده كرد. بنابراين يك سيستم رهايش منحصر بفرد مورد نياز است. از اين رو مي توان از سيستم هاي پليمري زيست تخريب پذير مانند نانو سفرهاي پلي لاكتيك - گليكوليك اسيد در اين راستا استفاده كرد. در اختراع حاضر جهت تهيه سيستم رهايش داروي فاكتور رشد فيبروبلاستي bFGF از نانو سفرهاي پليمري زيست تخريب پذير پلي لاكتيك - گليكوليك اسيد PLGA استفاده شد. روش امولسيون - تبخير حلال Emulsion-Solvent Evaporation براي ساخت اين نانو سفرها به كار برده شد. ويژگي هاي نانو سفرهاي تهيه شده با استفاده از ميكروسكوپ الكتروني روبشي SEM و دستگاه اسپكتروفوتومتر مورد بررسي قرار گرفت. با توجه به نتايج آزمايش هاي SEM نانو سفرهاي پليمري PLGA كروي بوده و سطحي صاف با تخلخل هاي بسته داشتند. تصاوير SEM نانو سفرهاي پلي لاكتيك - گليكوليك اسيد تخلخل هايي كه در اثر تخريب ايجاد شده اند را نشان دادند. هم چنين منحني هاي رهايش bFGF نشان دادند كه رهش اين فاكتور رشد از نانو سفر پلي لاكتيك - گليكوليك اسيد رهشي كنترل شده مي باشد. در آينده گفته هاي خود را بر روي تزريق عوامل رشد bFGF كپسوله شده در ماتريس پليمري متمركز مي كنيم. اين عامل رشد جوانه زدن نورون و در نهايت ايجاد ارتباط جديد بين آكسون هاي قطع شده را تحريك مي كند.